یک مادر برای فارغ شدن از بارداری باید درد ها و سختی های زیادی را تحمل کند و پس از آن باید یکی از دو روش زایمان سزارین و طبیعی را انتخاب نماید. امروزه براساس آمارهای ثبت شده جهانی، حدود ده درصد از زنان نوع اول را انتخاب می کنند.
گرچه تصور بسیاری از خانم‌ها درباره برنامه ورود به مراحل زایمان و تولد نوزادشان آن طوری نیست که در اتاق عمل با آن روبرو می‌شوند. خطرات پیش‌بینی نشده، پیچیدگی و اختلالات سلامتی، می‌توانند مشکلاتی را برای بهترین برنامه‌ها هم ایجاد کنند.
زایمان سزارین
سزارین یکی از روش های رایج است که در اتاق عمل انجام شده و شامل ایجاد یک برش بر روی شکم برای خارج کردن نوزاد از رحم است. در این روش نوزاد به جای عبور از مجرای زایمان (زایمان طبیعی)، از طریق برش ایجاد شده بر روی شکم از رحم خارج می شود. در اکثر موارد به دلیل جلوگیری از بروز بیماری و گاهاً به دلیل آنکه زایمان طبیعی تهدیدی برای سلامتی مادر و فرزند است، سزارین انجام می گیرد.
زایمان سزارین در چند هفتگی انجام می شود؟
این نوع زایمان معمولاً در هفته ۳۹ ام بارداری انجام می شود و این یعنی نوزاد حداقل ۲ هفته زودتر از زایمان طبیعی متولد می شود. به همین جهت برخی از پزشکان سزارین را زایمان زودرس می دانند.
چه مادرانی باید سزارین انجام دهند؟
به طور معمول، انجام سزارین زمانی توصیه می شود که به دلیل مشکلات جسمی و یا عوارض ناشی از بارداری، امکان زایمان طبیعی وجود نداشته باشد و یا مادر و نوزاد در معرض خطر قرار داشته باشند. مهمترین علت هایی که باعث می شود پزشک انجام سزارین را توصیه کند، شامل موارد زیر است:
- عدم تناسب سر نوزاد با لگن مادر سفالوپلویک
CPD اصطلاحی است که به معنای آن است که سر یا بدن کودک بیش از حد بزرگ است و نمی تواند از طریق لگن مادر به راحتی عبور کند یا لگن مادر برای تحویل نوزاد با اندازه طبیعی بسیار کوچک است.
- بارداری چند قلویی
اگرچه دوقلوها اغلب می توانند از طریق واژن خارج شوند، اما ممکن است در برخی موارد نیاز باشد که دو یا چند نوزاد از طریق زایمان سزارین متولد شوند.
- سابقه داشتن زایمان سزارین
اگرچه پس از سزارین امکان زایمان واژینال وجود دارد، اما برای همه خانم ها این شرایط فراهم نمی باشد. عواملی می توانند در زایمان های بعدی تأثیر بگذارند که شامل نوع برش رحم در سزارین قبلی و خطر پارگی رحم است.
- جفت سرراهی
یکی از عواملی که سبب می گردد تا مادر نتواند زایمان طبیعی انجام دهد، جفت سر راهی است. زمانی که بخش کمی از جفت به دیواره رحم متصل شده و مانع از خروج نوزاد از طریق دهانه رحم می شود، زایمان می بایست به صورت سزارین انجام گیرد.
- مبتلا بودن مادر به بیماری های جنسی
ابتلای مادر به بیماری های جنسی همانند تبخال یا زگیل تناسلی، از عواملی است که سبب می شود تا زایمان به صورت سزارین انجام گیرد. قابل توجه است که زایمان طبیعی و عبور نوزاد از مجرای زایمان، می تواند زمینه ساز خطر ابتلاء نوزاد به این نوع بیماری ها باشد.
عوارض زایمان سزارین
زایمان سزارین در مواردی به اجبار انجام می شود. شاید این روش در نگاه اول روشی بدون درد و راحت تر برای زایمان به نظر بیاید، اما این روش در کنار مزیت های خود، بدون عوارض نبوده و می تواند مشکلاتی را برای مادر و جنین ایجاد کند.
عوارض برای مادر
- حالت تهوع، استفراغ و سردرد بعد از زایمان
- از دست دادن مقدار زیادی خون
- خطر سخت جدا شدن جفت از رحم در زایمان های بعدی
- عفونت، مثانه، رحم و سایر بخش های سیستم ادراری
- ترومبوز وریدی، تشکیل لخته های خون در پا ها یا ریه ها
عوارض برای نوزاد
- دیابت
- آسم
- چاقی
- بیماری سلیاک
- آلرژی
