هرپس تناسلی عفونت جنسی رایجی است که زن و مرد را مبتلا می‌کند. در صورت ابتلاء به این ویروس فرد ناقل می‌شود، حتی اگر علامتی نداشته باشد. ویروس هرپس سیمپلکس عامل ایجاد هرپس تناسلی است و تماس جنسی اولین راه انتقال این ویروس است. بعد از آلودگی اولیه، ویروس به صورت خفته در بدن باقی می‌ماند و چندین بار در سال می‌تواند فعال شود. درمانی برای هرپس تناسلی وجود ندارد، اما داروهایی برای تعدیل علائم و کاهش خطر ابتلای دیگران وجود دارد.
کاندوم نیز به جلوگیری از انتقال ویروس کمک می‌کند. مادران باردار دارای این ویروس می‌توانند آن را در دوران بارداری، حین زایمان و بعد از زایمان به فرزند خود منتقل کنند.
علائم تبخال تناسلی (Herpes Simplex)
بیشتر افراد مبتلا به هرپس تناسلی به علت نداشتن هیچ‌گونه علامتی، از آلوده بودن خود اطلاعی ندارند. علائم در صورت بروز عبارتند از:
- برجستگی‌های کوچک قرمز یا تاول‌های سفید ریز که چندین روز بعد بروز می‌کند.
- درد یا خارش که 2 تا 10 روز بعد از تماس با شریک جنسی آلوده شروع می‌شود.
- زخم، هنگامی ایجاد می‌شود که تاول‌ها می‌ترکند و به بیرون تراوش می‌کنند یا خونریزی می‌کنند.
- دلمه، هنگام بهبود یافتن تاول‌ها ایجاد می شود.
- تاول‌ها سبب دردناک شدن ادرار می‌شوند. همچنین شما تا زمان برطرف شدن عفونت، احساس درد و حساسیت در نواحی تناسلی دارید. در اوایل شروع بیماری، شما علائمی شبیه آنفولآنزا و غدد لنفاوی ملتهب در کشاله‌ی ران، سردرد، درد ماهیچه و تب دارید.
با تبخال تناسلی در بارداری چه باید کرد؟
بسیاری از زنان در سنین باروری، به عفونت ویروس هرپس سیمپلکس دستگاه تناسلی یا HSV آلوده شده و یا آلوده خواهند شد، در نتیجه خطر انتقال این ویروس از مادر به جنین یا نوزاد تازه متولد شده یکی از نگرانی های اصلی حوزه بهداشت است. در میان زنان 14 تا 49 ساله، شیوع عفونتHSV-2 حدود 15.9% است، از این رو برای زنان مبتلا به عفونت HSV دستگاه تناسلی در سه ماهه سوم بارداری، ممکن است به دلیل احتمال انتقال ویروس هرپس تناسلی به نوزاد، زایمان سزارین پیشنهاد شود.
ویروس هرپس سیمپلکس یک ویروس DNA دار است که به دو نوع HSV-1 و HSV-2 تفکیک می شود. ویروس هرپس تناسلی نوع 1 عامل اصلی تبخال لب، التهاب لثه و کراتوکونژنکتیویت است، در حالی که ویروس هرپس تناسلی نوع 2 عامل ایجاد تبخال ناحیه تناسلی بوده و بیشتر عفونت های دستگاه تناسلی ناشی از ابتلاء به HSV-2 می باشد.
نحوه عملکرد ویروس هرپس تناسلی
ویروس تبخال تناسلی از طریق تماس مستقیم ویروس با مخاط یا پوست، از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. دوره کمون (نهفتگی) این ویروس (HSV-1 یا HSV-2) از 2 روز تا 12 روز متغیر است. سپس ویروس در لایه اپیدرم و درم پوست تکثیر شده و باعث تخریب و التهاب سلول ها می شود. در طی عفونت اولیه، ویروس به رشته های عصبی دسترسی پیدا می کند و در آنجا پنهان می شود. در طی فعال سازی مجدد، همانند سازی ویروسی رخ داده و علائم بالینی ممکن است به صورت ضایعات زخم مانند بروز یابد.
سیستم ایمنی سلولی و هومورال، هر دو نقش مهمی در کنترل این عفونت ویروسی دارند. ویروس تبخال تناسلی مانند هر ویروس دیگری یک پوشش پروتئینی مشخص دارد. آنتی بادی های مخصوص پوشش پروتئین ویروس، طی 2-3 هفته پس از عفونت ایجاد شده و افزایش می یابند.
میزان ابتلای نوزاد به ویروس تبخال تناسلی
تبخال نوزادی معمولاً حین زایمان طبیعی و عبور جنین از کانال زایمان و قرار گرفتن جنین در معرض ویروس در دستگاه تناسلی مادر ایجاد می شود. احتمال آلودگی جنین در رحم و عفونت نوزاد بعد از زایمان طبیعی نادر است، اما ممکن است رخ دهد. میزان ابتلای واقعی تبخال نوزادی هنوز ناشناخته است، زیرا عفونت تبخال نوزادی بیماری قابل گزارشی نیست، اما تخمین ها حاکی از آن است که سالانه تقریباً 1200 تا 1500 مورد در ایالات متحده اتفاق می افتد.
چگونه عفونت اولیه ویروس هرپس تناسلی را از عفونت غیر اولیه در بارداری تشخیص می دهند؟
تشخیص عفونت HSV اولیه و غیر اولیه فقط بر اساس علائم و نشانه ها امکان پذیر نیست. تا 15٪ از ضایعات تبخال تناسلی که برای بار اول در بارداری ایجاد می شوند، از نوع عفونت های مکرر هستند. تشخیص عفونت اولیه مبتنی بر ترکیبی از نتیجه مثبت آزمایش ویروسی و نتیجه منفی آزمایش خون (آنتی بادی ویروس) می باشد.
عفونت اولیه در سه ماهه اول بارداری در بعضی موارد با کوریورتینیت نوزادی (التهاب چشم نوزاد)، میکروسفالی و ضایعات پوستی همراه است. گرچه تاکنون اینگونه تصور می شد که ابتلاء به ویروس HSV باعث افزایش خطر سقط خود به خودی می گردد، اما مطالعات اخیر چنین خطری را تایید نمی کنند.
