داشتن فرزند بعد از گذشت مدتی از ازدواج، جزو خواسته های عموم زوج های جوان است. کودکان به زندگی طراوت می بخشند و والدین را از روزمرگی خلاص می کنند. امروزه شرایط و سبک زندگی، تغذیه نامناسب و فعالیت های فیزیکی محدود، همگی دست به دست هم داده اند تا شرایط فرزند آوری برای والدین سخت شود.
با پیشرفت تکنولوژی برای ناباروری، انواع و اقسام درمان ها معرفی شده که یکی از آن ها بارداری به روش IVF می باشد و این مسیر علمی همچنان در حال رشد بوده و هر روز طرح و ایده ای نوین در این عرصه ارائه می شود.
IVF چیست؟
IVF مخفف In Vitro Fertilization به معنی “بارور ساختن تخمک در آزمایشگاه” است. این روش اولین بار در سال 1978 انجام شد. لقاح ساده تخمک زن با اسپرم مرد در آزمایشگاه، IVF نامیده می شود. پس از لقاح، جنین را تا مرحله‌ای معین در آزمایشگاه پرورش داده و سپس این جنین را از طریق گردن رحم به رحم زن وارد می‌سازند.
موارد تجویز IVF
در مواردی که افراد شرایط زیر را تجربه کنند، درمان ناباروری به روش IVF به آن ها پیشنهاد می شود که شامل:
- زنانی که مبتلا به بیماری آندومتریوز هستند.
- مردانی که تعداد اسپرم هایشان کم است و برای روند لقاح کافی نمی باشد.
- خانم هایی که در روند تخمک گذاری با اختلال روبرو هستند.
- خانم هایی که لوله های فالوپ آنان مسدود شده است.
- عدم کیفیت تخمک ها و یا عدم توانایی بقاء اسپرم ها در بخش های داخل رحمی
- اختلالات سیستم ایمنی بدن
- انواع بیماری های ژنتیکی
- ناباروری که دلایل آن نامشخص است.
درمان ناباروری با IVF
بارداری به روش IVF آزمایشگاهی که با لقاح مصنوعی تشکیل می شود، می تواند به عنوان یک راه کاربردی و مؤثر برای درمان ناباروری زوجین باشد. IVF در بین روش های درمان ناباروری دیگر مانند تعیین روز تخمک گذاری، تحریک آن و وارد کردن اسپرم های سالم به داخل رحم موفقیت آمیزتر بوده و لذت شیرین پدر و مادر شدن را با خود به همراه دارد.
مراحل IVF از ابتدا تا انتها
زمانی که زوجین بعد از سال ها تلاش برای باروری نتیجه ای را دریافت نمی کنند، با مراجعه به یک مرکز درمان ناباروری، روند درمانی را پیش می گیرند. به منظور درمان ناباروری زوجین، روش های متعددی وجود دارد که یکی از آن ها بارداری به روش IVF می باشد و مراحل مختلف آن به شرح زیر است:
مرحله اول: در این مرحله ابتدا می بایست عادت ماهانه بانوان کنترل شود؛ انجام این کار از طریق مصرف داروهایی به منظور بیشتر شدن هورمون باروری و افزایش حجم تخمک ها می باشد. هر چقدر تعداد این تخمک ها بیشتر باشد، شانس باروری نیز به طبع افزایش می یابد.
مرحله دوم: زمانی که مرحله اول تمام شد، فرد می بایست دوره استراحت خود را سپری کند. در این دوره، متخصصین با استفاده از انواع روش ها، از قبیل سونوگرافی واژینال و آزمایش خون، از بیمار در برابر خطرات و عوارض محافظت می کنند.
مرحله سوم: تخمک های جمع آوری شده با اسپرم مرد ترکیب می شود، برعکس آن نیز وجود دارد، یعنی می توان با تزریق اسپرم تخمک را بارور کرد. زمانی که نطفه تشکیل شد، آن را برای مدتی در آزمایشگاه برای بررسی های بیشتر نگهداری می کنند تا مشخص شود آیا برای وارد شدن به رحم آماده می باشد یا خیر. زوجین می بایست حتماً در مورد تعداد جفت ها مطلع باشند و بعد از آن داخل رحم قرار داده شود.
مرحله چهارم: نحوه قرار گیری نطفه ها در داخل رحم به شکل مستقیم می باشد. در خصوص تعداد جنین هایی که در رحم مادر قرار می گیرد باید گفت که کاملاً به سن مادر بستگی دارد. مدت زمان انتقال جنین 2 تا 4 ساعت می باشد.
